De Randstad, that is where the magic happens.. Of toch niet?
Vandaag en dit weekend werd het mij nog meer duidelijk dat wij als gemeente soms teveel naar onszelf kijken en ons te weinig laten horen in de landelijke politiek. Nu kan je zeggen, wij zijn gekozen om voor Groningen te 'zorgen' en daar houden we ons mee bezig, maar als je echt voor Groningen wilt zorgen moeten we onze pijlen meer en meer op Den Haag gaan richten, want 'that is where the magic happens'. Of niet?
Mijn eerste reactie zou zijn, 'nee, natuurlijk niet!'. Want er gaat: 'Niets boven Groningen' en 'Groningen, a city that never sleeps'. Ook als je kijkt naar de talenten die Groningen rijk is, en dan heb ik het niet alleen over kennis, en als je weet dat de gemiddelde leeftijd in Groningen 36,4 jaar is, dan moet je wel concluderen dat Groningen speciaal is. Maar dat weet iedereen toch ook? Nee, dat denk ik niet. Ik denk dat zelfs niet alle 190.000 Stadjers beseffen in wat voor mooie geweldige, mooie en bijzondere stad men woont. Als zij het al niet beseffen, hoe moet de politiek in Den Haag dit dan weten?
Kijk, dat alle Stadjers - we blijven nuchtere Groningers - het misschien niet van de daken afschreeuwen (okee met uitzondering van de schreeuw om cultuur), zouden wij als stadsbestuur dit wel moeten doen. De raad en het college zouden zich meer moeten manifesteren in politiek Den Haag. Ik denk dat de tijd rijk is voor een wethouder landelijke lobby of een wethouder met deze portefeuille te belasten. Wellicht dat zelfs Rehwinkel het aan zijn portefeuille kan toevoegen, te vernemen aan zijn tweets is hij toch al vaak aan die kant van het land te vinden.
De reden dat ik van mening ben dat we te weinig aan een Haagse lobby doen is tweeledig: tijdens een conferentie voor de 100 jongste raadsleden uit den lande (georganiseerd door de raden van leefomgeving en infrastructuur; adviserende raden voor het ministerie van VROM) en tijdens de begrotingsbehandeling vorige week (en dan met name onzekerheid over de bezuinigingen die onze kant opkomen) blijkt dat Groningen vaak over een kam gescheerd wordt als steden vanuit de Randstad en dat een regio toegespitste aanpak van het rijk ver te zoeken is. Waar een kilometerheffing voor de Randstad heel goed kan werken als ontmoedigingsmiddel, is het voor een stad als Groningen desastreus en vooral voor mensen die hier wonen en elders in den lande werken en omdat het Noorden geen snelle treinverbinding heeft met het westen is er geen goed alternatief voor de auto. Op het gebied van wonen is het zo dat hier in Groningen er een goed contact en er een goede samenwerking is tussen de verschillende corporaties en de gemeente en dat deze samenwerking inderdaad in andere steden niet zo goed is, evident is dat wij als Groningen onze doelstellingen van goede wijken & woningen moeten gaan bijstellen wanneer budgetten dit het gebied gaan verdwijnen (ik denk dan aan de ISV- (investeringsbudget stedelijke vernieuwing) en GSB- (groot stedenbeleid) gelden). En wat te denken aan het Noord Nederlands Orkest; keer op keer volle zalen, bedient de hele noordelijk regio en heeft zich al samengevoegd als bezuinigingsmaatregel. Ik snap dat je zegt daar in het westen, daar zijn ik weet niet hoeveel van die orkesten, laten we gaan bezuinigen en de hoeveelheid orkesten verminderen, maar zo makkelijk ons NNO over een kam scheren lijkt mij ongepast. Wat te denken van de plannen van het kabinet ten aanzien van het onderwijs. Wat doen dergelijke maatregelen met ons land als 'kennisland' en wat doet het met de ambitie van onze stad, namelijk het zijn van een 'city of talent'. Zou het kabinet juist deze ambitie niet moeten overnemen en het moeten omvormen tot een 'nation of talent’?
Zo zijn er nog vele vele voorbeelden te bedenken waarbij het kabinet vergeet te kijken naar de verschillen in de regio en de effecten van landelijke maatregelen. Het is tijd voor differentiatie in het landelijke beleid. Groningen is geen Randstad en Groningen is ook geen rand-stad, wij zijn anders en zo willen wij ook behandeld worden. Zolang het kabinet niet buiten zijn eigen grenzen durft te kijken en ook de beleidsmakers en adviseurs allemaal vanuit het westen komen, moeten wij meer van ons laten horen. Het beste zou zijn een gezamenlijke roep vanuit de drie noordelijke provincies, maar totdat we dat goed kunnen (en over onze verschillen heen kunnen stappen) is het tijd om te gaan lobbyen. Vanuit Den Haag naar Groningen is het net zover als van Groningen naar Den Haag. Haagse politici, ik sta klaar op het station om u de hand te schudden en u rond te leiden door de mooiste stad van het Noorden. College staat u naast mij om hen te verwelkomen? Tot de tijd daar is dat de landelijk politici naar ons toekomen, moeten wij naar hen toegaan met de boodschap: 'Wij willen u graag laten weten dat er niets boven Groningen gaat en dat u niet om ons heen kunt’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten